Dla Tych Co Ukradli Księżyc oraz ich przyjaciół

Klonus · Wysłany: Pon 14:04, 19 Mar 2007 Temat postu:

Dlaczego uważasz, że słabość i ckliwość są czymś złym? Oznaka słabości, czy ckliwości jest tylko i wyłącznie czynem (wcześniej nazywane aktem) i samo w sobie nie może podlegać ocenie. I jeszcze jedna uwaga - nie szukamu czynu najlepszego, tylko dobrego. Nie obchodzi mnie, czy w tym czasie wolontariusz mógł zarobić miliardy, zakończyć wszystkie wojny na świecie, czy popełnić samobójstwo - to nieważne. Ważne, co zrobił.
Co do zapisu matematycznego wolę zapis funkcyjny:
tSoo f(x)dx>0 => czyn jest dobry
tSoo f(x)dx<0 => czyn jest zły
gdzie:
tSoo - całka (pole między wykresem a osią x) od czasu zaistnienia czynu do nieskończoności
x - czas
f(x) - funkcja konsekwencji
Pojawia sie jedynie trudność z oznaczeniem funkcji f(x) i z poznaniem wszystkich konsekwencji.

Arkham

Klonusie, sprowadzamy się znów do tego, co drażę od początku. Kto(co) ustanawia co jest pod, a co jest nad tą osią dobra?
Jest to nie do ustalenie, gdzie położyć ową oś.
To jest jak z dokładnym badaniem emocji ludzkich. Nie da się. Nie można sprecyzować strachu czy zazdrości. Nie istnieje sposób by to zrobić.

I sam napisałeś, że czyn (akt) sam w sobie nie jest ani dobry ani zły. Więc skoro nie jest, dobrem czy złem jest jego wartościowanie.

Klonus

Dla człowieka nie jest może do ustalenia (przynajmniej dokładnie - w przybliżeniu możemy się domyślać). Jeśli jednak istnieje byt idealny (Bóg), on może ustalić, gdzie jest oś. Poza tym człowiek też ma pewne wyczucie co jest dobre a co złe (nie może tego ustalić dokładnie, ale w przybliżeniu coś dostrzega). Czasem próbuje czyn przypisać do tego, zamiast badać konsekwencje, ale człowiek zawsze szedł na łatwiznę.
Ostatniego zdania nie zrozumiałem (chyba). Chodzi ci o to, że wartościowanie może być dobre albo złe? To również czyn, więc również nie jest sam w sobie dobry ani zły. Podanie wartości zabijania może być dobre, jeśli zmiejszy to ilość czynów, które należy uznać za złe (po przemyśleniu konsekwencji), ale np. wartościowanie seksualności człowieka na początku XX wieku doprowadziło do licznych schorzeń psychicznych, co należy uznać za złe. Ale nie wiem, czy o to ci chodziło.

Arkham

Chodzilo mi o coś prostszego. Czyn nie niesie w sobie zadnej wartości dobrej czy zlej. Jest czynem. Stwierdzeniem faktu. Dobry czy zły, są pewnymi wartościami. Nie są więc faktem.

Zakładając, ze istnieje Bóg będący dobrem (zakladam to na potrzeby tymczasowej dyskusji jeno) bylby On bytem niezależnym od nas , niemożliwym do poznania i objęcia rozumem. Ergo nie moglibyśmy sie kierować Jego wyznacznikami. Idea Dobra istniałaby osobno, a my istnielibyśmy osobno, za transcendentalną szybą dzielącą doskonałość od niedoskonałości. Bo wszyscy się chyba zgodzimy, ze objąć Boga nie sposób. Więc w sposób samodzielny, każdy z osobna pojmowałby jakiś wycinek dej doskonałości, przepuszczał rpzez wlasną świadomość i dawałoby to efekt, ze w praktyce, każde dobro jest osobiste i zmienne w zależności nie tylko od uwarunkowan kulturowych ale też uwarunkować osobistych.

Starałem się jakoś logicznie podsumować możliwośc istnienia Boskiej Doskonałości, aczkolwiek nie jest to specjalnie mozliwe, bo istnienie Boga zakłóca wszelką logikę i w takim wypadku każda dyskusja nie ma sensu, bo nie mamy czym operować.

Klonus

Arkham

Ja uważam, ze nie da się ocenic ani czynu ani konsekwencji, bo stwierdzenie co ejst dobra konsekwencją a co zła jest tak samo trudne jak w przypadku czynu. A jedyne co możemy zrobić to subiektywnie oceniać, subiektywnie sporjzec zarówno na czyn jak i na konsekwencje.

Zakładając istnienie Boga który jest Dobrem (choc według mnie byt idealny jest poza kategoriami dobra i zła) możemy załozyć, ze ludzkie pojmowanie dobra posiada pewne elementy tej nieskończonej ideii, ale w tym wypadku to który czlowiek przejawia w swych czynach większą ilość tego Dobra a który mniej jest...czysta loteria i dalej nie możemy ustalić który czyn jest dobry, a który zły.

Klonus

Tu po mału nasza rozmowa się pewnie zacznie urywać. Ja uważam, że konsekwencje da się wartościować, choć, jak sam stwierdziłeś, poczucie dobra i zła każdego człowieka jest inne. Jeśli jednak masz jakąś liczną próbę w zasadzie logową, najprawdopodobniejszą wersją prawdy jest średnia (jakiś czas temu miałem przypomnienie prabobilistyki i mi się udziela:P). W każdym razie przyjmują, że każdy człowiek ma w spobie trochę tego absolutnego dobra, to można to wszystko poskładać jak puzle, a jeśli pojawiają się części wykluczające, bierze się te, które częściej występują. Nie jest to łatwe (zwłaszcza, że część zachowań bierze sie nie stąd, że jesteśmy ludźmi, ale stąd, że jesteśmy nieźle rozwiniętymi zwierzętami), ale nie jest niemożliwe.